Σε βρήκα και σε έχασα..
σε βρήκα… αλλά στον εαυτό μου χάθηκα..
μακριά, κοντά.. και τώρα χωρίς τα ποιήματα..κρυώνω..
το “εμείς” έγινε “εγώ” .. και “εσύ” ..
και το “εγώ” … “κανείς”…
τα λόγια μόνο στην καρδιά μου ζουν ..
οι σκέψεις σαν πουλιά πετούν.. μάταια…
ο χρόνος.. ο εχθρός μου…ο μεγάλος.. ο ισχύος..
η χώρα του “ποτέ” …παραμύθια..όνειρα..μοίρα..
χαμένη στη μετάφραση… που εισαι, ανέφικτη μου ελπίδα;