Bana sessizlik dışında bir şey olup olmadığını soruyorsun…
Sessizim…
Arkamı dönüp gidiyorum.
Sessizliğimi araman mümkün mü?
Kimse bana daha önce sormadı…
Belki sadece beyaz gürültü.
Beyaz bir ayet.
Beyaz bir sayfa.
Beyaz duvarlar
Ve yaşlı bir adam…
Kim sessiz, sessiz …
Sessizce gözlerimize bakıyor.
Ve sessiz, sessiz, sessizce…
Beyaz parmaklarıyla resim yapıyor,
Beyaz sessizlik…
Boş odanın içinde
Sessizlik.
Mutluluğun hayaletleri beyazdır.
Питаш ме дали освен тишината има нещо друго…
Аз ЗАМЪЛЧАВАМ…
Обръщам се и си тръгвам.
Нима е възможно ти да търсиш НЕтишината ми.
Та никой не ме е питал преди..
Може би е само бял шум.
Бял стих.
Бял лист.
Бели стени
И пребледнял старец.
Който тихо, тихо…
Тихо се взира в очите ни.
И тихо, тихо, тихо…
Рисува с белите си пръсти,
Бяла тишина…
Вътре в празната стая
На мълчанието.
Бели са призраците на щастието.